kollarının altından tutup koltuğa 'Hoppaa!'
diyerek çıkardığımda babası kızmış,
"Niçin yaptın?" diye sormuştu.
... "Çıkmaya çalışıyordu!" dedim.
"Ben de biliyorum, çıkmaya çalışıyordu,
sen niye çıkardın?" diye sorusunu yineledi.
Anlayamadığım için babanın yüzüne bakakalmış,
ne diyeceğimi bilememiştim.
Babanın yüzüne bakakaldığım zaman ben dört yıl
psikoloji okumuş ve iki yıl da psikoloji
bölümünde asistanlık yapmıştım.
Daha sonra baba, "Sen ne yaptığının farkında mısın?"
diye sordu ve konuşmaya devam etti:
"Oğlum o koltuğa kendisi çıkmak istiyordu.
Kararı kendisi vermişti ve kendi başına
bunu başarabileceğini hissetmişti.
Belki yarım saat, belki bir saat uğraşacaktı ve
eminim sonunda o koltuğa çıkacaktı."
"O koltuğa çıktığı zaman ne yapacaktı?
Hemen dönüp bana bakacaktı.
Bir gözüm onu izliyordu ve o dönüp başarmış bir çocuğun
gözlerindeki ışıltıyla bana baktığında,
gülümseyecek ve 'Çıktın!' diyecektim.
Çok muhtemelen inecek yeniden çıkmaya çalışacak,
bu kez daha kısa zamanda çıkabilecekti.
Bunu belki saatlerce yapacak ve sonunda artık
kolaylıkla çıkabilecek hale gelecekti.
Bu onun belki bugünkü zaferi olacaktı.
Ama artık o zaferi kazanamayacak;
sen onun zaferini çaldın."
(Doğan Cüceloğlu)
merhabalar efendiimmmm...
bugün çok beğendiğim bir yazıyı paylaşmak istedim sizinle. (başlık bayağı uzun oldu ama başka ne yazabilirim bilemedim :)
biz ebeveynler bazen o kıyamadığımız miniklerimize farkında olmadan nasılda kötülük ediyormuşuz meğer :((
aslında ben oldukça soğukkanlı ve kararlı olmaya çalışıyorum ama bu yazıyı okuduktan sonra moralim çok bozuldu :( ben çok acemi bi anneyim sanırım o kadar çok bilmediğim şey varmış ki.. bazen okudukça kendimi ayıplıyorum :((
'eskiden annem böyle yapardı' 'bak bende bi sorun var mı ? ' deyip aynı şeyleri yapamıyoruz maalesef..
artık zaman o zaman değil.. eskiden olan çocuklar, onların utanmaları, saygıları, içten gelen itaatkarlıkları yok.. eskiden asilikler bile o kadar masum ve aşılasıymış ki; bi terlik yiyince hemen sorun çözülürmüş :)) ama artık herşey değişik ve ben çok korkuyorum :(
bu işi ya beceremez ya iyi bi evlat yetiştiremezsem :( bu korkularım hiç bitmeyecek sanırım :((
neyse çok uzattım sanırım :) bana müsaade dostlar sevgiyle kalın..
Ne kadar güzel yazmış Doğan Cüceloğlu. Ama şu zamanda neyin doğru neyin yanlış olduğunu kavrayamıyorum bazen. Elim üzerinde olmazsa zarar görür mü diye düşünmeden olmuyor. Hadi şimdi öğrendi ileride bu kadar özgür ruhlu olması herşeyi kendi yapmak istemesi günümüz Türkiye'sinde ne kadar doğru? Kafamda deli sorular işte:)) eski zamanlar gibi olsa keşke, herşey herkes daha saf dürüst daha az evham:))
YanıtlaSilannelik bu.. ne korkularımız biter ne keşkelerimiz..
Silrabbim melklerimizi korusun tüm kötülüklerden..