ceket diktim beennn.... çok çalışkanımm çookk....

merhabalarrrr....
 Ceket diktim kızlar.. çok mutluyum çookkk :)
hemde astarlı :) torbalama yaptık bu sefer :) Ağzım kulaklarımdayım valla.
Ne güzel şey başarmak. ilk sefer acemilik olsun bi dahaki sefere nasipse anlatımlı resımler çekerim isteyenler için :)

astarı da narçiçeği  :))

çok düzgün bi resim olmadı kusura bakmayın nolur
aceleyle çektim tam çıkarken  ama  astarını da göstermek istedim:)
hani ilk işim ya bu benim :)
görmemişin biri ceket dikmiş demeyin sakın.
dış kuması 6 tlye parçacıdan aldım(hani liralık kumaşlar satan bı yerden bahsetmiştim ya ordan işte ).
astar olarak da 5tlye dısardakı kumaşlardan kestırdım yeşil bursa kumas pazarından
bide pantolun dikiyorum sımdı beli lastikli ve çıçeklı bı kumaştan  çok güzel oldu en uygun zamanda onu da göstericem
şimdi dinlenme vakti...
iyi geceler hepinize..
öpüldünüz anacım ;)

ben geldimm kızlaaarrr :)))

merhabaaa..
Nasılsınız kızlar uzun zaman olmuş yine ara vereli.
Ama ben hiç boş durmadım tabi.
Eler oldu neler yaşandı kimler ailemize katıldı kimler bize veda etti..
Ve ben neler neler yaptım buarada..
Öncelikle hayatımda yeni hedefler koydum. ilk adım olarak da  modelistlik kursuna gittim.
Ve muhteşem bi hcayla harika bi donanıma sahip oldum diyebilirim (biraz sanslıyımdır huyum kurusun ;)
Bi kaç haftadır da dikişe başladım..
Artık yavaş yavaş dikiş öğrenicem ve fırsat buldukça da sizinle paylaşıcam.
Bide bursada yaşayanlar ve dikiş sevenler için bi fısıltı: kocaman eteklerı elbıse ve paltoları 2 ile 4 liraya maledebileceğiniz bi kumaşçı buldum
 Adı kumaş evi isteyene tarif edebilirim.
2 sefer gidip aylarca yetecek kadar kumaş aldım :)
Vesselam, artık buralarda olmayı umuyorum
Ve bide çok sevdğim işleri yaparken daha yavaş ve temkinli davranmak zorunda kalacağım
Bileklerimde okadar sorun çıktı ki  hatırladıkça sinirim bozuluyor :(
mr kâğıdında yazanları soyluyorum: 2 adet 5 ve 7 mm buyuklugunde kıst tendon kalınlaşması ve sıvı bırıkmesı vardır
Bilen varsa yada yasayan konuşalım lütfen
Dr karpal tünel sendromu dedı fızık ted. gordum hala agrlarım var amelıyat gorunuyo dedı :(( çıldıriciiimmmm:(((
Neyse çok yormicakmışım ellerimi şimdilik müsade bana
Hepinizi öpüyorum kızlaarr :*

gençliğin sırrı...

Evvel zaman içinde Memleketin birinde 90 yaşlarında
fakat çok dinç ve genç görünümlü bir adam yaşarmış?
Çevresinde bulunan herkes ona çok özenir ve sorarlarmış.
...
"bu gençliğin sırrı nedir" diye.
İhtiyar delikanlı güler geçermiş her soruldukça bu soruya.

Ama sorular sık ve soranlar çoğalınca cevap vermek vacip olmuş sanki.
Düşünmüş nasıl anlatırım bu sırrımı kolayca
herkese. Sonra karar vermiş tüm meraklıları yemeğe davet etmeye evine.
"Bu davette size sırrımı açıklayacağım" demiş.

Herkes merakla davete gelmiş.Yemekler yenilmiş, içilmiş, sohbetler edilmiş vakit iyice gecikmiş.

Ama gençlik sırrı ile ilgili tek kelam edilmemiş.

Herkes konu ne zaman açılacak diye merak ederken adamcağız huri gibi sevimli hanımına seslenmiş.

"Hatun , şu kilerden bir karpuz getirirmisin bize sana zahmet!.."

Hanım hemen doğrulmuş kilere giderek kaş ile göz arasında gidip bir karpuz getirmiş.

Adamcağız şöyle eliyle bir vurmuş tık tık diye sonra da :

" Bu olmamış hanım, güzel çıkmayacak, başka
getirir misin bir zahmet" demiş.

Hanım onu götürmüş bir tane daha getirmiş. Adam onu da bir yoklamış yine beğenmemiş.

"Hanım sana yine zahmet olacak ama bu da olmamış başka bir tane getirir misin" demiş.
Başka istemiş?. Bu böylece dört sefer daha tekrarlanmış .

Dedemiz beşincide karpuzu beğenmiş ve karpuz kesilmiş, misafirlere ikram edilmiş?. Herkes karpuzunu afiyetle yerken bizim dedecik sormuş.

"Eeeee?. Arkadaşlar işte benim gençliğimin sırrı burada anladınız mı??" Herkes birbirinin yüzüne bakmış.Kimse bişey anlamamış..

"Aman dede demişler nerde? Anlamadık biz bu sırrı!"
Dedecik gülmüş.
"Efendiler" demiş
"O gördüğünüz karpuz kilerde bir tanecikti, tekti. Ben hanıma git de başka getir dedikçe o kilere gidip geliyor aynı karpuzu getiriyordu. Bir kere bile (aman be adam, delimisin nesin şu tek karpuzu ne
taşıtttırıyorsun bana defalarca.) demedi. Beni sizin önünüzde mahcup duruma düşürmedi. İşte bütün bu gençliğimi hanımıma borçluyum."

"Biz birbirimizi hiç başkalarının önünde zor
duruma düşürmeyiz. Aile içindeki hiçbir şeyi dışarıya yansıtmayız. Hep birbirimize destek olur, dert ortağı olur, yardım ederiz. Birbirimizle ilgili olan problemleri yine birbirimize anlatırız. İyi kötü her olayı da birlikte paylaşırız."
demiş.

Hayatınız seçtiğiniz kadındır..

Zevkli bir kadına rastlarsanız,ZEVKİNİZ,

bilgili bir kadına rastlarsanız BİLGİNİZ,

zeki bir kadına rastlarsanız ZEKANIZ gelişir.

Hayat kat kattır.

Babil'in Asma Bahçeleri gibi teraslar halinde
yükselir ve bir terastan bir terasa sizi kadınlar götürür.

Ve bugün durduğunuz teras , seyrettiğiniz manzara, gördüğünüz hayat yanınızdaki kadının terası, manzarası ve hayatıdır.

Hayatınız seçtiğiniz kadındır.

Günaydınnnn...

günaydınnnn....
çok mu tatlı bi rengim var ne ;))

TURKUAZ ve FUŞYA :)))

çookk uzunn zaman sonra MERHABA DOSTLAR..

evet cok uzun zaman oldu cunku doumdan sonra ancak kendıme gelebıldım dıyebılırım
tabi buarada da kızım iyice büyüdü dillendi ve yürüyor hatta koşuyor :))
bazen soru soruyor, bazen o gün olanları anlatıyor, hatta bazen elımdeki boncuk yada taşı alıp bişeyleri süsülüyor aklınca :))
yani ben eski ben olmaya başlamış olmalıyım ki o kıpır kıpırlığı hissedebiliyorum artık.. çok zamanım yok herzamanki gibi.. bi merhaba deme istedim ve en son gözdemi sizlerle paylaşmak istedim..

bana musade sevgiyle kalın :*

merhaba dostlar dua istiyorum..

selamun aleyküm dostlar,
uzun zamandır bloğa uğramıyorum farkındayım, ama öyle yoğunum ki sormayın gitsin.
tütüler, lohusa taçları, bebek bantları, badiler yapmaya başladım face üzerinden çalışıyorum daha aktif oluyor ve daha fazla sipariş alıyorum. ev işleri bi yandan, 18 ayını doldurmuş evin içinde dört dönen meraklı   cadoloz kızım bi yandan 24 saat yetmiyor bile bazen artık az daha büyüse de kreşe versem diye düşünmüyor değilim.
böylece hayalini kurduğum atölyemi de açabilirim...
hayaller bitmez insanoğlunda ama bana yinede bi atölye şart :)) masanın üzerini haftada bir anca tam anlamıyla toplayabiliyor max. 2 gün sonra yine aynı şekilde buluyorum :) çekmeceleri maalesef meraklı kızım yüzünden kullanamıyor kutularla kilere taşınıp duruyor yada koltukta oturan her kimse onu kaldırıp gerekli alet edavatı alıp tekrar işe devam ediyorum:) gerçi öykü de alıştı artık nerde bi keçe yada tül görse alıp 'anne aay' diyo :) 'annenin cicilerine elleme kızım ' demekten yavrum da alıştı napsın :))
 neyse bende çene bol bu ara eski formuma da kavuşma yolunda hayli iyi gidiyorum :)
gelelim konumuza.. başlıkta da ddiğim gibi herkesten dua istiyorum rabbim şafi adıyla ifa versin demeniz bile yeterli ki kimin duası kabul olunur bilinmez.
hacıannem  (yani anneannem) çok hasta..
geçen yıl gırtlak kanseri dolayısıyla ışın tedavisi olup atlatmıştı. ancak bu yıl tekrarlayıp ciğerlerine kadar inmiş.. gerçi filmleri görseniz şaşar kalırsınız, incecik iğne kalınlığında kalmış yemek borusu tevekkeli suyu ile yutamıyordu yavrum :((  bu yıl da artık yine yutamıyorum deyine doktora götürdük. ona söylememiş dr ama durum pek de iç acıcı değilmiş.
bari rahat yemek yesin diye stand takalım demişler. denediler ama olmamış operaayondan çıkınca yanına gitim kan geliyordu ağzından :( artık 2. ye denrsek delinebilir çok incelmiş böyle çekecek maalesef demiş dr. olmazsa mideden hortum çıkaracaklarmış :( o benim hayatımda hep vardı. hasalığı çıktığında hamileydim ve yata kalk dua ettim kızım da onunla büyüsün diye şimdi yine hastalandı ve kötü olan hiçbişeyin ihtimalini dahi düşünmek istemiyorum..
lütfen dua edin onun için.. Allah'ım onu hastalıktan kurtarsın.. yaşı kaç olursa olsun  onu bize bağışlasın sağlıkla..
amin amin amin

bayramınız mubarek olsun dostlar..

Ey Oruç! Şimdilerde yeryüzünden ayrılmak üzeresin. Sen bizim aczimize bakma. Bizi zorladığını düşünme. Hatta bizim seni yeterince ağırlayamadığımıza bakma da yine gel! Gel de, irfanını, misk kokunu yine getir. Gönüllerimiz yine feyzinle doldur.
Biricik önderimiz, mihmandarımız, kılavuzumuz, dünya ve ahiret saadetimizin vesilesi Efendimizi alini ve ashabını sonsuz selat ve selam ile yad ederek istiyoruz. RABBİMİZ ne olur bahtına düştük güzel isimlerin , yüce sıfatların , Peygamberimiz ve Kuran hakkı için dualarımızı kabul buyur . Yolda bulunmanın hakkını veremiyor olsakta yolunun bu muhtaç yolcularını yari yolda bırakma , kapından eli boş geri çevirme, haybet ve hüsrana maruz bırakma ! Amiiiiiin...
BAYRAMIMIZ MUBAREK OLSUN...

ilk tütü takımım ve öyküşün badisinin erkek versiyonu :))

merhaba dostlar.. keyifler nasıl?
ramazan benim için biraz ağır geçiyor.. çünkü ramazn başladığında sadece uyurken emen kızım;
artık annesine yapışık koalalar gibi geziyor.. heran emmek istiyor :( aslında yemek delisi bi bebek Allah'a şükür.. mama deyip gezenlerden..
ama nedendir bilmem bu ara bana çok düşkün oldu :(
aslında bu ok iyi ama bi yandan oruç bi yandan içimi çeken bi bebek çok bitkin düşüyorum..
neyseki bugün biraz güç buldum, post hazırlayayım dedim ve kendimle ilgili bişey farkettim
sanırım ben kendini, hobilerini ve ne istediğini bilmeyen ve ne olduğunu bilmediği  her işe parmak atmaya bayılan biriyim :))
geçenlerde hamileliğimde tanıştığım ve netten olmasına rağmen samimiyetine güvendiğim bi arkadaşım hemen teslim ürünlerimden birini beğenmiş (yurtdışından giyim ürünleri alıp satıyorum facebook satış sayfamda) ''onu istiyorum ama onunla birikte bana bunu da yapıp gönderirmisin '' dedi
ve bi resim attı bende ''ama ben bunlardan yapıp satmıyorum ki dedim'' ısrar etti çok da kolay bi model sarı tütüsü olan civcivli çıtır bişey
ben bu işin ticaretini yapmadığımdan toptan malzeme satan yerleri bilmem..
çarşıya çıkıp bayağı bi aradım o sarı rengi.. ama bulamayınca fuşya yap dedi benden de bu takım çıktı işte :) dün eline ulaşmış çok beğendi umarım sizde beğenirsiniz :)
 bu arada bantı biraz sade mi olmuş ne :)
 

bide arkadaşımın oğluşu 1 yaşına girdi geçen hafta ama özel bi sebeple bu haftasonu kutlanacak sanırım.. onun içine öyküşün badisinin erkek versiyonunu hazırladım güzel günlerde giyinsin enesgom :))
şimdilik bana müsade herkese sevgiler..

BESMELENiN HiKMETi İLE İLGİLİ GÜZEL BİR HİKAYE

BESMELENiN HiKMETi İLE İLGİLİ GÜZEL BİR HİKAYE

Bir zamanlar İstanbul’un Fatih semtinde Berber Ali isminde mütevazı bir amca yaşardı. Çocukları çok seven Ali Amca bu körpecik fidanlara elinden geldiğince, dilinin döndüğünce iman hakikatleri hakkında bilgiler verir hikayeler anlatırdı. Yaz tatili gelip, okullar kapanınca Ali Amcanın dükkânının önü çocuklarla dolardı. Ali Amca bir taraftan müşterilerinin tıraşını yaparken, bir taraftan da göz ucuyla, "torunlarım" dediği çocukların oyunlarını izlerdi. Temmuz ayının sıcakları kendini göstermeye başladığında çocuklar sık sık evlerine su içmeye giderler ve sıcaktan etkilenmemeleri için anneleri uzun bir süre çocuklarını sokağa yollamazlardı. Çocukların içinde yaramaz olduğu kadar bir o kadar zeki olan Demet isminde bir çocuk vardı. Demet yine çok susamış, dili damağı kurumuştu. Eve gidip su içse annesi sokağa yollamayacak, arkadaşlarından ve oyunlardan mahrum kalacaktı. Hemen aklına Ali Amca geldi ve onun dükkânından su içmeyi düşündü. Demet, Ali Amcanın berber dükkânına gitti ve utangaç bir ifadeyle: — Şey ... Biraz su içebilir miyim, diye izin istedi. Ali Amca: — İçebilirsin, ama bir şartım var, dedi. Demet, şartının ne olduğunu sordu. — Su içmeden önce Bismillah, içtikten sonra şükür Allah diyeceksin, dedi Ali Amca. Demet: — Bundan kolay ne var, deyip suyu içti. Tabiî basta Bismillah, sonunda da şükür Allah demeyi unutmadı. Artık mahallenin çocukları eve gitme zahmetine katlanmıyor, Ali Amcanın dükkânından su içiyorlardı. Ali Amca dükkânından kapının önüne bir musluk bağlatmış ve su içen çocukları takip altına almıştı. Şartına uymayanlara: — Bir daha su içirmem bak, Besmeleyi ve şükretmeyi unutmayın, diyordu. Çocuklar bu şarta o kadar alışmışlardı ki, artık evlerinde su içmeden önce mutlaka "Bismillah", içtikten sonra da "Şükür Allah" diyorlardı. Demet'in babası her aksam olduğu gibi, aksam yemeğinde içki içiyordu. Babası yudumlamak için kadehi kaldırmıştı ki, Demet hemen atıldı: — Baba dur bir dakika, Bismillah demeden içme. Babası her ne kadar: — Kızım, bu zıkkımı içerken Besmele söylenmez, dese de, Demet ısrarla babasına, Bismillah demesinin gerektiğini anlatıyordu. Artık her aksam bu hadise devam edince Demet'in babası evde içki içmekten utanır hâle gelmişti. Utancından evde içki içmiyor, içmeye dışarıda devam ediyordu. Aradan bir süre geçti. Ali Amca bir gün müşterisini tıraş ediyordu. İçeriye başörtülü bir kadın girdi. — Ali Amca, dedi. Sana teşekkür etmeye geldim. Tıraşı bırakıp kadına döndü. Şaşırmıştı. Bu kadın niçin teşekkür ediyordu? — Anlamadım, dedi. Ben ne yaptım ki? — Esimi kurtardınız, dedi kadın. Meğer Demet'in babası, dışarıda bile içki içmeyi bırakmış ve namaza başlamış. Yıllardır esinin içkiyi bırakması için yalvaran, gözyaşıyla dualar eden kadın, onun namaza başladığını görünce sevincinden ne yapacağını şaşırmış. Bunları dinleyince basını önüne eğip duygulanan Ali Amca, iyi niyetle yapılan küçük bir hizmetin bile ne büyük bir netice verdiğini görmüştü. — Şükürler olsun Rabbim, dedi. Ben sadece su ikram etmek istemiştim. Ama Sen, muhtaç bir kuluna, ebedî saadetin yolu olan hidâyeti ihsan ettin.

Bir Miniğin Ramazan Günlüğü :)) (ÇOK HOŞ YAA ÖLDÜM GÜLMEKTEN OKUYUN MUTLAKA KIZLAR..)

Miniğin Ramazan Günlüğü :))

Ramazan 1
Bu gün evde bir acaiplik var.
Herkes sessizce işine okuluna gidiyor.
... Annem ‘Zeynep hadi sana kahvaltı hazırlayalım’ dedi.
Kimse yemek yemiyor, su içmiyor.
Ablam bile!

Ramazan 5
Önce diyet yaptıklarını sanmıştım.
İzledim hepsini.
Akşama doğru hepsi sessizleşiyor.
Sofrayı hazırlayıp ezanı bekliyorlar.
Onları böyle seyretmek, öyle hoş ki.
Başka zaman, susmak bilmeyen ablamın bu hali içten içe güldürüyor beni.
Ama gülmeye cesaretim yok.

Ramazan 9
‘Niye böyle yapıyorlar?’ Ablama sordum, ‘Büyüyünce anlarsın..’ dedi.
Zaten başka ne der ki,
Anneme sordum, Ramazan dedi.
Babama sordum, Oruç dedi.

Ramazan 11
Bu Ramazan ve Oruç isimli iki kişi, bizimkilere yeme-içme yasağı koymuş demek.
Arkadaşım Fatıma’ya sordum.
Onun ailesine gündüzleri yemek yemiyor su içmiyormuş.

Ramazan 14
Kaşık çatal sesleri, konuşmalar duydum.
Uyandım.
Babama haber vermeye koştum, yatağında yok!
Çaresiz, huysuz ablamın odasına koştum.
O da yok!
Korkmadım, Ben bu hırsızların hakkından gelirim!’ dedim.
Aldım elime paspasın sapını, aniden açtım mutfak kapısını.
Sopamı havaya kaldırdım öylece kaldım oracıkta.
Bizimkiler yemek yiyorlar!
Vay uyanıklar.
Gündüz Oruç ile Ramazan’dan korkup gece yiyorlar.
Birde üstüme gülüyorlar.
Korkaklar.

Ramazan 17
Önceleri, Oruç ile Ramazan’ı bulup şikayet etmeyi düşündüm.
Fakat ablamın yemek yemedikçe pamuk gibi yumuşadığını fark ettim.
Babam ile Annem de artık tartışmıyorlar.
O zaman devam.
Belli ki Oruç ve Ramazan iyi kalpli iki amca.

Ramazan 19
Her gün bize beyaz başörtülü teyzeler geliyor.
Oturup birlikte Kur’an okuyorlar.
Her zaman ki gibi mobilyadan, gelinden, kaynanadan, konuşmuyorlar.
Ellerini açıp herkese dua ediyorlar.
Sevim teyze de başını örtmüş.
Çok da yakışmış

Ramazan 22
Her şey aynen devam ediyor.
Televizyonlar bile uslu uslu konuşuyor.
Hepsi akşam ezan okuyor.
İftar iftar deyip bütün şehir birden yemeğe başlıyor.
Ne hoş.

Ramazan 24
Oruç’u merak ediyorum.
Geçen gün Ayşe teyzem Annemle konuşuyorlardı .
Şöyle şöyle yaparsam Oruç bozulur mu?
Yok böyle olursa Oruç kaçar mı?
Demek ki Oruç, çok duygulu birisi.
İnsanlar kötü bir şey yapınca bozuluyor.
Kötülüğü gördüğü yerden kaçıyor.
Oruc’u ve Ramazan’ı artık iyice merak ediyorum.
Onlarla tanışmaya can atıyorum.

Ramazan 25
Bu günlerde herkes Kadir gecesinden bahsediyor.
Şimdiye kadar gecesi olan bir adam göremedim.
Bu Kadir de kim?
Bin aydan hayırlı gecesi varmış.
O gece uyumamak, namaz kılmak, Kur’an okumak önemliymiş.

Ramazan 26
İftarı çok sevdim.
Akşam yemek yemeye İftar diyorlar.
Gece yemek yemenin adı da Sahur.
İftar sonrası eğlenceler oluyor.
Babam camilere götürüyor bizi.
Herkes sokaklarda, camide, neşe içinde.

Ramazan 28
Merak içinde beklerken uyuyakaldım.
Kadir, gecesiyle beraber gelmiş gitmiş.
Ben göremedim.
Anlayamıyorum.
Bu yüzden ağabeyimi çok özlüyorum.
Ablama soru sormaya kalksam, bana doya doya gülüyor.
Sonra da arkadaşlarına anlatıyor, birlikte gülüyorlar.
Sinir oluyorum.
Abim uzak bir şehirde üniversitede okuyor.
‘Abim ne zaman geliyor?’ diye aneme soruyorum.
‘Bayram gelsin, o da gelecek’ diyor.
Oruç, Ramazan, gece gelen Kadir’den sonra şimdide Bayram!..
Soramıyorum ‘Bayram kim?’ diye.
Neden o gelmeden abim gelemiyor?
Belki de abimin arkadaşıdır.
Çok özledim abimi.
Bayram’ı da alsın gelsin tanışalım.

Ramazan 29 / Arefe
Sonunda bir hanım ismi duydum.
Arife diyemiyorlar mı ne?
Arefe diyorlar.
Niye Arefe?
‘Arife’ olması gerekmiyor mu?
Yengemin adı gibi yani…
‘Arefe geliyor, daha temizliği bitirmedik.’ diyor Annem.
Demek ki Arife teyze çok titiz.
İyice telaşlandılar.
Bir Bayram diyorlar, bir Arefe, harıl harıl çalışıyorlar.
Temizlik yapılıyor.
Yemekler hazırlanıyor.
Anneme ‘Bayram ne zaman gelecek?’ dedim, ‘Arefe’den sonra’ dedi.
Demek ki Bayram ile Arefe evli değil.
Akraba da değil.
Kafam karma karışık.
Salih abim bi gelse de her şeyi bana anlatsa.
Ve Bayram geldi
Sabah kalktığımda, herkesi kahvaltıda yakaladım!.
Oruç öldü heralde diye düşündüm.
Gece Abim gece gelmiş.
Sevinçten haykırdım.
Çok özlemişiz birbirimizi.
Bütün olanı biteni bir güzel anlattım Abime.
Yüzüme bakarken, bana tebessüm ettiğini gördüm.
Ablama sormamakla ne iyi ettiğimi anladım.
Abimin tebessüm ettiği yerde, Ablam kahkaha atar.
Abime küser gibi yaptım, hemen gönlümü aldı.

Bana her şeyi baştan anlattı, bu sefer de ben gülmeye başladım.

Abimden söz aldım.
Kimseye anlatmayacak, konuştuklarımızı yazmak için izin istedi.
Ben de verdim..
Ramazan günlüğü işte böyle ortaya çıktı.
Abim buna bir de isim buldu: 5 Yaş Sendromu.
Sendromu anlamadım.
Ama olsun, Abime güveniyorum.
Gerçi Ablam’a göre 4 yaşındayım.
Annem 5 yaşında olduğumu söylüyor.
Babam daha 4 yaşından gün almadı diyor.
Abim bu konu beni aşar diyor.
Bayramı çok sevdim.
Ama Ablam tekrar o sinirli haline dönecek diye, Ramazanın gidişine çok üzüldüm.

Bizim için her gün Ramazan olsa!..

Ne iyi olur…

gerçek sevgi bedavadır...

Küçük oğlu annesine geldi ve ona kağıdı uzattı.
Annesi ellerini önlüğüne kuruladıktan sonra kağıdı okumaya başladı;

Çimleri biçtiğim için 5 TL
Odamı temizlediğim için 1 TL
... Alışverişe gittiğim için 50 ykr
Küçük kardeşime baktığım için 25 ykr
Çöpü attığım için 1 ytl
İyi bir karne getirdiğim için 5 TL
Bahçeyi temizlediğim için 2 TL
...
Toplam borç 14 TL, 75 ykr

Anne, umutla kendisine bakan oğulun elinden kağıdı aldı
ve kağıdın arka yüzüne şunları yazdı;

Seni 9 ay karnımda taşıdım BEDAVA
Hasta olduğunda başında bekledim, elimden geleni yaptım,
senin için dua ettim BEDAVA
Yıllar boyu değişik nedenlerle senin için gözyaşı döktüm BEDAVA
Senin için geceler kaygı duyup, uykusuz kaldım BEDAVA
Oyuncaklarını topladım, yemeğini hazırladım
giysilerini yıkadım, ütüledim BEDAVA YAVRUM

ve bunların hepsini topladığın zaman
gerçek sevginin bedelinin olmadığını görürsün,
bedavadır çünkü...

Oğul annenin yazdıklarını okuyunca gözleri doldu.

Annesine baktı, "Anneciğim seni seviyorum" dedi
ve kalemi alarak bu kağıda
"HEPSİ ÖDENMİŞTİR" yazdı...!!!!!

yalnız gelin....

YALNIZ GELİN

Evlendiği günden beri eşine müsaade etmiyordu ailesiyle uzun süre görüşmesi için. Ayrı şehirlerde yaşadıkları için yılda bir defa birkaç günlüğüne müsaadesi vardı sadece. Bu sorun dışında her şey çok güzeldi, güzel bir evleri ve arabaları vardı. Adam çok çalıştığı ve eve geç geldiği için ev hanımı olan eşi vaktini evde yalnız başına düşünerek veya bir şeyler okuyarak geçiriyordu. 
O gece yine aynı konu gündeme gelmişti;
‘‘Annemlere gidebilir miyim?’’ dedi kadın.’’Altı ay oldu görmeyeli. Çok özledim onları.’’
‘’Hayır.’’
‘’Lütfen, söz veriyorum çok fazla kalmayacağım.’’
‘’Hayır dedim.’’
‘’Bir açıklama yap lütfen neden müsaade etmiyorsun.’’
‘’Biliyorsun ki ailenin oturduğu ev ve maddi imkânları çok kısıtlı, senin sıkıntı çekmeni istemiyorum.’’
‘’Mutluluğun bir fiyatı mı var?’’ 
‘Hayır dedim. Annenle baban memnunlar hallerinden. Sende benimle mutlu olmaya çalışsan iyi edersin artık!’’
‘’Ben seninle mutluyum, sadece…’’
‘’Yeter artık uzatma!’’
‘’Evde çok sıkılıyorum. Senin bitmek bilmeyen toplantıların ve dünya kaygıların… Bense evde tek başıma… Çocuğumuzun olmayışı hepten yıkıyor beni. Sen aklını bir şeylerle meşgul ederken ben evde olmayan çocuğumuzla yaşıyorum.’’
‘’…’’
Küçük tartışmanın ardından uyumuşlardı. Ertesi akşam adam elinde büyükçe bir kutuyla geldi işten. Eşinin meraklı bakışları içinde kutuyu açtı. Kocaman bir akvaryumdu bu. İçinde biraz su ve 4 balık. Kadının gözleri sevinçle parladı, eşinin yanağına kırgın bir öpücük kondurdu.
Akvaryumun yanında verilen süslerle akvaryum güzelce süslendi. Yeterince su dolduruldu ve salonun en güzel yerinde büyükçe bir yer verildi 4 yeni misafire. Artık eşi evde olmadığı zamanlarda balıklarla ilgileniyor, sularını değiştiriyor, onlarla konuşuyor hatta birlikte müzik dinliyorlardı.
Kadın dört balığını da çok seviyordu fakat bir tanesi vardı ki onun yeri bambaşkaydı. Bembeyaz ve en az gövdesi kadar büyük kuyruğuyla tıpkı gelinlik bir kız gibiydi.
O gece eşi geldiğinde ondan küçük bir akvaryum almasını istedi. Adam eşinin mutluluğundan o kadar memnundu ki neden diye bile sormak istemedi. Ertesi gün adam elinde diğer akvaryumdan daha küçük bir akvaryumla geldi. Kadın diğer balıkları bu akvaryuma koydu. En çok sevdiği lepistes balığı artık koca akvaryumunun içinde, süs ağacı süs taşları ve ışıklandırmasıyla özgürce yüzüyordu.
Diğer balıklara bir isim koymamıştı ama en sevdiği balığına ‘gelin’ ismini vermişti. Zaman zaman eline alır, bir öpücük zamanı kadar suyundan çıkarır sonra tekrar suyuna bırakırdı yavaşça.
Aradan bir hafta geçmişti. Her zaman ki gibi orta boy akvaryumdaki balıkların yemini verdi önce. Geliniyle daha uzun ilgilenmek için ona yemini diğerlerinden birkaç saniye geç verirdi hep. Ama bu gecikmeyi ona güzel şarkılar söyleyerek telafi ederdi. 
Günler böylece geçerken kadın ailesinin özlemini bir nebze bastırır olmuştu balıklarıyla, özelliklede geliniyle. Düğün alayının yanından süzülür gibi yüzerken onu izlemek nasıl bir mutluluk sebebiydi. Her sabah eşine kahvaltıda bunu anlatıyordu.
Bir gün kadın evinin temizliğini bitirmiş ve balıklarının yanına gelmişti. Önce 3 balığına yemlerini verdi ufalayarak daha sonra gelinin akvaryumuna yaklaştı. Fakat gelin suyun altlarına doğru inmiş, verdiği yeme hiçbir tepki göstermeden ağır aksak yüzüyordu, sevdiğiyle evlenememiş bir kız gibi. Kadın endişeyle suyunu değiştirdi balığının, eline aldı öptü usulca, güzel sözler söyledi. Hatta dua etti. Fakat küçük gelin halsizce duruyor yavaşça ağzını açıp kapatıyordu. Diğer balıklarına baktı kadın, ilk gün ki gibi neşeyle koşuyorlardı yemlerine. Günler böyle geçerken kadının tek üzüntüsü geliniydi artık.
Neden dedi kendi kendine. En güzel akvaryum en çok ilgi onaydı.
Aradan 3 gün geçmişti. O sabah uyandığında hemen balıklarının yanına koştu kadın. Gelini yan bir şekilde kıpırtısız duruyordu suda. Akvaryumu salladı ama gelinin kuyruğu hafifçe dalgalandı sadece. Akvaryumun içine soktu elini. Gelini avucunun ortasında hareketsiz duruyordu. Kuyruğunu öptü gözyaşlarını silerken…
Adam akşam eve geldiğinde eşini gözleri şişmiş halde koltuğa çaresizce oturmuş vaziyette buldu, yanı başında gelini. Bir önceki gece kocasının getirdiği gülün yapraklarından yatak yapmış gelinini üzerine yatırmıştı.
Adam eşine yaklaştı. Önce eşinin kirpiklerindeki ıslaklığı öptü daha sonra birkaç adım attı ve akvaryumların yanına geldi. Önce o büyük o güzel ve artık o boş akvaryuma baktı. Sonra daha küçük akvaryumun içinde neşeyle yüzen diğer üç balığa.
Kadın ayağa kalktı büyük akvaryumu bin bir güçlükle kapının önüne bıraktı. Eşi çaresizce izliyordu sadece. Daha sonra üç mutlu balığın akvaryumundaki bütün süsleri çıkarıp attı. ‘’Balıklar süsten anlamıyor’’ dedi kendi kendine. 
Kadın hırsla karışık bir kırgınlık içinde bitirdi akvaryumlarla olan işini. Ağır adımlarla kocasının yanına yaklaştı. Kocasına baktı, sevgili ve küskün gözlerle. Artık biliyordu kocasının onu ne çok sevdiğini.
Adam eşinin ellerini ellerinin arasına alırken titrek dudaklarıyla fısıldadı eşinin kulağına;
‘’Hadi hazırlan annenlere gidiyoruz. Evdeki fazla ve pahalı eşyaları da al yanına.’’
‘’Annemlere mi götüreceğiz?’’
‘’Hayır. Giderken çöpe atacağız…’’
kaynak

:(( vahşet....

Yıl 1995 aylardan temmuz
siz sıcaktan bunalırken ben ailemle bosnadayım
tek suçum boşnak olmak, müslüman olmak
ben suçumdan habersiz evimde uyuyorum
babam camın kenarında olacakların farkında
bekleyiş sürüyor evimizde
... annemin ağlama sesini duyuyorum yine gece
ve gece kapımız çalıyor aniden
içeride 2 tane hollandalı asker
biri anneme bağırıyor diğeri babamı tutuyor
evde bıçak, çatal ne varsa topluyor asker amcalar
silah diyorlar kesecek meyve bulamadığımız meyve bıçağına
silah diyorlar babamın eskiden kalma çakısına
ve hepsini alıp gidiyorlar gelmeseler birdaha
bir daha çalıyor kapımız birkaç gün sonra
bu sefer sırp askerleri var kapıda
babamı bağlıyorlar ağaca
ve annemi alıyorlar yanımdan
babamın önünde annemi soyup tecavüz ediyorlar
ve annemi öldürüyorlar sonra
ve bana dokunuyor katilin elleri
soğuk bu eller ve üzerindeki annemin kan izleri
alıyorlar beni babamın önüne yatırıyorlar
soyuyorlar beni acımasızlar
12 yaşındayım henüz
ama bunu umursamıyorlar
bana da tecavüz ediyorlar
en hayvani en insanlık dışı dürtüleriyle hareket ediyorlar
babamın elini çözmeden
biri kafasına silah dayıyor
ben askerin altından kaçmaya çalışırken bir ses duyuluyor
silah sesi ve babamın son nefesi
titriyordu bedeni
ben ellerini tutarken titriyordu
gülüyordu sırp akseri ben göz yaşı dökerken gülüyordu
ve madalya verildi hollandalı askerlere
üstün hizmetlerinden dolayı
babama yaklaştım son sözü için
son kez baktı bana
uzandı kulağıma
anlat burada olanları herkese..

öyküşüm ve tatil

merhabalar efendiimm...
tatilden ve öyküşümden bikaç  kare paylaşmak istedim
fethiyede bi yere gittik (lykia botanika)
öncelikle insanı çok doğal sıcak ve içten..
öyküyü mimleyip her gördüklerinde bi oynaştıkları için biz daha uzaktan göründüğümüzde 'öykü nur geliyooo 'sesleri duyulmaya  başlanıyordu :)
çocuklu ailelere çok uygun bi mekan olduğu kanısındayım..
ağaçlar içinde bi parkı ve çocukların çizim boyama..vs aktiviteleri için bi mekan hazırlamışlar.. ben bile bayıldım görünce, rengarenk :)
öykü en çok eski usul dönen salıncağa bayıldı.
hanımefendi büyüdü de tek sallanıyo artık maşallah..
babası döndürüyor bizim kız çığlık atıyo :))

sırf onun için gitmiş gibiydik ama gerekten hiç şikayet etmedik..o eğlendikçe bizde eğlendik..

poz veriyo zilliye bakın :)) 

banyo yaparken kıyameti koparan cadoloz havuza öyle alıştı ki çıkarken kıyamet koparmaya başladı:)
bide genelde çocuklu aileler olduğu için onlara bakıp bakıp heveslendi..
genelde yabancılardı ama  çocuklar sevgi diliyle iletişim kurdu..

arada su sıçratma oynadılar benim kuzum da nasibini aldı

sahile gitmek için ağaçlar arasında patika bi yol yapmışlar..
kuş sesleri.. böcek sesleri.. huzur veren bi yer adeta aralara banklar  koymuşlar..
eski model sokak lambaları.. bayıldım doğrusu..keşke daha bi uzun  olsa dediğim olmadı değil hatta sırf bı yolda gidip geldiğimiz bile oldu kaç kere :)
öykü en çok bu yolda miyav aramaya bayılıyordu:)
bide güzel viyaaavv diyoki her seferinde onu sıkıp öpmek geliyor içimden :)

yalnız denizi çook dalgalı çocuklara hiç uygun değil tek eksiği o sanırım..en iyi yanı da püfür püfür esiyo.. kavuran sıcağı hissetmiyorsunuz plajda bile ağaçlık bol miktarda..
akşamları yemekten hemen sonra miniklere dans etkinliği yapıyorlar birlikte şarkılar söylüyorlar..
e bizimki o kadar çocuğu biarada görüpte yerinde durmaz herhalde..
annesinin elinden tutar aralarında gezmek ister yorulunca da böyle yere oturuverir:))

herkese kocaman sevgiler bizden....

keçe ugur bocegı anahtarlık ve kıtty magnet

selamun aleykum dostlar

 daha önce keceden kıtty yapmıstım acemılıgımde bu sefer de aynı modelı sıyah kullanmadan yaptım buyrun

 

bide sevgili eşime bi anahtarlık yaptım hem sureklı elının altında olsunhem de zaten unutmaz ya benı aklından hıc cıkarmasın dıye:=)) not: eski bi postu etiket yapayım drken yeniden yayınladım ayar yapamıyorum yaa kusuruma bakmayın yoksa aynı günde peş peşe post yayınlamak pek adetim değildir :))
sevgiler...

yapığımız ufacık şeyler nasıl da etkiliyormuş bebeklerimizin gelecekteki karakterlerini :((

Koltuğa çıkmaya çalışan 11 aylık bir bebeği
kollarının altından tutup koltuğa 'Hoppaa!'
diyerek çıkardığımda babası kızmış,
"Niçin yaptın?" diye sormuştu.

... "Çıkmaya çalışıyordu!" dedim.

"Ben de biliyorum, çıkmaya çalışıyordu,
sen niye çıkardın?" diye sorusunu yineledi.

Anlayamadığım için babanın yüzüne bakakalmış,
ne diyeceğimi bilememiştim.

Babanın yüzüne bakakaldığım zaman ben dört yıl
psikoloji okumuş ve iki yıl da psikoloji
bölümünde asistanlık yapmıştım.

Daha sonra baba, "Sen ne yaptığının farkında mısın?"
diye sordu ve konuşmaya devam etti:

"Oğlum o koltuğa kendisi çıkmak istiyordu.
Kararı kendisi vermişti ve kendi başına
bunu başarabileceğini hissetmişti.

Belki yarım saat, belki bir saat uğraşacaktı ve
eminim sonunda o koltuğa çıkacaktı."

"O koltuğa çıktığı zaman ne yapacaktı?
Hemen dönüp bana bakacaktı.

Bir gözüm onu izliyordu ve o dönüp başarmış bir çocuğun
gözlerindeki ışıltıyla bana baktığında,
gülümseyecek ve 'Çıktın!' diyecektim.

Çok muhtemelen inecek yeniden çıkmaya çalışacak,
bu kez daha kısa zamanda çıkabilecekti.

Bunu belki saatlerce yapacak ve sonunda artık
kolaylıkla çıkabilecek hale gelecekti.

Bu onun belki bugünkü zaferi olacaktı.
Ama artık o zaferi kazanamayacak;
sen onun zaferini çaldın."
(Doğan Cüceloğlu)

merhabalar efendiimmmm...
bugün çok beğendiğim bir yazıyı paylaşmak istedim sizinle. (başlık bayağı uzun oldu ama başka ne yazabilirim bilemedim :)
biz ebeveynler bazen o kıyamadığımız miniklerimize farkında olmadan nasılda kötülük ediyormuşuz meğer :((
aslında ben oldukça soğukkanlı ve kararlı olmaya çalışıyorum ama bu yazıyı okuduktan sonra moralim çok bozuldu :( ben çok acemi bi anneyim sanırım o kadar çok bilmediğim şey varmış  ki.. bazen okudukça kendimi ayıplıyorum :((
'eskiden annem böyle yapardı' 'bak bende bi sorun var mı ? ' deyip aynı şeyleri yapamıyoruz maalesef..
artık zaman o zaman değil.. eskiden olan çocuklar, onların utanmaları, saygıları, içten gelen itaatkarlıkları yok.. eskiden asilikler bile o kadar masum ve aşılasıymış ki; bi terlik yiyince hemen sorun çözülürmüş :)) ama artık herşey değişik ve ben çok korkuyorum :(
bu işi  ya beceremez ya iyi bi evlat yetiştiremezsem :( bu korkularım hiç bitmeyecek sanırım :((
neyse çok uzattım sanırım :) bana müsaade dostlar sevgiyle kalın..

 

 

ANNEMMM.....

Annem ilkokul mezunuydu. Ama, çok iyi bir doktordu.

- Başım ağrıyo yav…
- Saçın ıslak ıslak çıktın ondan.
- Başım dönüyo…
... - E bi şey yemiyorsun, açlıktan.

Eczacıydı aynı zamanda…
- Gözüm morardı.
- Gel, patates basayım.
- Kepeklerim çoğaldı.
- Otur, zeytinyağı süreyim.
- Arpacık çıktı galiba.
- Yum, sarımsak değdireyim.

Hemşireydi…
- Öfff, terledim be.
- Dur, sırtına havlu sokayım.

Röntgen mütehassısıydı…
- Öhh-höööaa!
- İçme şu zıkkımı.

Bebekken, anestezi uzmanıydı…
- Dandini dandini dastaaana.

Ürologdu…
- Çişin niye sarı bakiiim?

Fizyoterapistti…
- Dizim ağrıyor.
- Benim de belim ağrıyor, geçer.

Diyetisyendi…
- Mis gibi türlü yaptım, sakın sokakta burger filan yiyip gelme, kola da içme!

Cildiyeciydi…
- Sırtımda sivilce çıktı.
- Çikolata yeme.

Laboranttı…
- Burnum akıyor.
- Ben şimdi sana bi ada çayı kaynatayım, rezene, bal, limon,
tarçınla zencefili de ılık ılık iç, uyu, uyan, sabaha bi şeyin kalmaz.

Psikiyatrdı…
- Nen var oğlum?
- Bi şeyim yok.
- Var var, canın sıkkın.
- Yav bırak, iyiyim.
- Yok yok, bilirim ben.
- Anne delirtme insanı!
- Bak gördün mü?
- Neyi gördüm mü?
- Sinirlerin bozuk senin.

Genetikçiydi…
- Babana çektin sen, o da sinirli, bütün kötü huylarını ondan almışın zaten.

Hastasıydım…
Hastaydım ona.
İyi bakın onlara...

Rabbim  kimseyi annesiz bırakmasın..

peçete dekupaj nasıl yapılır?

merhabalar efendiimmm,

sehpamı peçeteyle kapladığımı daha önceki postumda yazmıştım
sevgili tubanne bide nasıl yaptığını anlatsaydın demişti bu postu ona itaf ediyorum :)))
öncelikle peçetenin renkli olan en üst tabakasını diğerlerinden ayırıyoruz
istediğimiz yani kullanacağımız  kısmını düzgünce kesip yapıştıracağımız zemine ince bir tabaka tutkal (boncuk tutkal) sürüyoruz.
şeklin dışındaki taraflara tutkal bulaşırsa kötü görünür derseniz yavaşça peçeteye de sürebilirsiniz tutkalı. zira benim zeminde öyle bi problem olmadı.
birkaç dakika kurumasını bekliyoruz (kısa sürede kuruyor zaten )
sonra yapıştırdığımız peçetenin kuruduğundan emin olduktan sonra,
 üzerine çok yavaş bi şekilde ve yine ince bi tabaka halinde tutkal sürüyoruz
tekrar kurumasını bekleyip verniklediğimizde (ben sprey vernik kulandım.) kullanıma hazır..
haydi herşeyi renklendirelim :)))

ilk peçete dekupaj denememde fazla mı abarttım ne :)

günaydınlar efendiimmm,

bugün bi çalışkanlık var üstümde.Sabahın ilk ışıklarından beri  bişeyler yapasım var:)
e durum böyle olunca biraz yorulup dinleneyim artık deyip oturdum ve hadi bi post hazırla dedim kendi kendime sonra karsımda duran sehbalarım çarptı gözüme.
ben bu sehpaları mayıs ortası komple deneme tahtası olarak kullanacakken ilk olarak, en büyüğünü yaptım. sonra nedense sinmedi bi türlü içime diğerlerine el süremedim :(

aslında ben istediğim gibi peçete bulamadım çook uzun zamandır sonra tesdüfen bulduğum bu laleleri sevdim..
ama sanki peçetenin tamamını kullanmam çok hoş olmadı gibi :( ha bide ayaklarına da laleler kondurdum değişik olsun diye çok da güzel oldu aslında sanırım içime sinen tel kısmı ayakları :)))
şimdi; e madem böyle bi fikrin vardı, laleleri kesip üstüne de öyle hoş bişeyler yapabilirdin denildiğini duyar gibiyim ama sehpaları değiştirmemdeki amaç üstünün derisindeki o bi türlü çıkmayan lekeleri kamufle etmekti zaten :(
ilk kez yapılacak birşeyde, bi acemiye göre, göz önündeki en büyük sehpayı kullanarak fazla mı cesur davrandım ne :))

neyseki etraftan abartılı bi tepki almadım beni en düşündüreni'' aa farklı olmuşşş'' deneniydi.
kötü diyemeyip kırılmayayım diye farklı kelımesı kullanılmıştı :))
neyse artık olan oldu ve ben bunu yapmış bulundum.
ve sanırım artık gözüm de alıştı garip gelmiyor :))
haa birde bana akıl verın lütfen resimlerde kenarlarda gördüğünüz envai çeşit kabloyu ben nasıl gizleyebilirim yaa :( öykü bu ara onları oyuncak belledi.
ne zaman arasam kabloların olduğu bi yerde buluyorum.
allah muhafaza olmaz ya, bi gün bi aksilik olur diye çok korkuyorum.
cevaplarınızı beklerken kendime bi sabah kahvesi yapayım..
zira geç bile kaldım sanırım başımda bir ağrı kahveeee diye bağrıyor :))
hepinize yürekten sevgiler....

ilk denemem : çikolatalı ve frambuazlı muffin

merhaba dostlar

geçenlerde internette muffin kapsülü ararken bi baktım alumınyum folyoyu su bardağının altında kapsül yapmışlar
  ilk deneme olduğu için bende  bu şekilde yapıp bi deneyeyim dedim .
içine  de evdekı muffin kâğıtlarımdan yerlestırdım nıyeyse marketten  aldığım kâğıtların seklı çok kötü ağız kısmı çok açık içine bide hamuru koyunca şekil diye bişey kalmıyor ortada :(
yani bana kapsül şart
 bu nedenle de  ilk fırsatta kendime booolca sılıkon kapsül ve ağzı burnu yamulmayan kâğıt kaplardan alacağım :))
 pişirirken sanırım fırınım  fanlı olduğu için  alt ve üstünü hemen kızartıyor . ben daha ne olduğunu anlamadan bi bakıyorum  kızarıvermiş bile.. Allahtan  şimdilik  işimi görüyor :)
çok uzatmadan tarife geçeyim burdan almış olduğum tarifi
biraz değiştirdim sanırım :)

Gerekli Malzemeler ;
· 2 yumurta ( oda ısısında bekletilmiş)(ben ısınana kadar bekleyemedim)
· 1,5 su bardağı un
· 1 su bardağı toz şeker
· 1 paket kabartma tozu
1 tatlı kaşığı sıvı vanilya(paket vanilin kullandım)
100 ml sıvı krema ( yarım küçük paket)
150 -200 gr dondurulmuş ahududu (1 dolu avuç kadar kullandım)
100 gr bitter çikolata(1 bardak damla çikolata kullandım)
24 adet orta boy yumuşak muffin için ;

Öncelikle fırınımızı 170 dereceye getirip ısıtmaya başlayalım.

Şeker, yumurta ve sıvı vanilyayı homojen bir karışım oluncaya kadar mikser ile çırpalım . Un, ve kabartma tozunu ayrı bir kapta eleyelim.

Yumurtalı karışım homojenleşince içerisine yavaş yavaş kremayı ilave edelim ve çırpmaya devam edelim. Elediğimiz unlu karışımı yumurtalı karışımın içerisine ilave edelim ve düşük devirden hızlı devire doğru çırpalım

Ahududuları buzdolabının sebze bölümünde 3-4 saat bekleterek çözdürelim. Çikolatalarımızı küçük küçük kıyarak keselim.

Hazırladığımız muffin karışımımızın içerisine en son ahududuları ve çikolataları beraber ekleyip, tahta bir kaşık ile alttan üste doğru karıştıralım.

Muffin kalıbımızın altlarına muffin kağıtlarımızı yerleştirelim ve üzerilerine 2 tatlı kaşığı kadar karışımımızdan ekleyelim Muffin kağıtlarına karışımımızdan doldururken 1 parmak pay bırakmaya dikkat edelim.

Önceden ısıttığımız fırınımızda yaklaşık 35-40 dakika üzerileri kızarana kadar pişirelim. Piştikten sonra tezgahımızda soğutup ağzı kapalı bir kutuda saklayalım. Eğer ağızları açık saklarsanız üstleri kurur ve yumuşaklıklarını kaybederler.

harika oldular mutlaka deneyin derim
bana müsaade cadım uyandı sevgiler...